Λίγο παρακάτω

Μόλις αφαίρεσα ένα κομμάτι του χθες που με ταλαιπωρούσε καιρό τώρα.

Δεν γινόταν αλλιώς. Είχε αναπτυχθεί απόστημα πικρίας.

Έπρεπε να πάω παρακάτω κι αυτό δεν μ’ άφηνε. Διογκωνόταν όλο και πιο πολύ.

Ζητούσε μερίδιο από το σήμερα και διεκδικούσε την ύπαρξή του και αύριο.

Όχι. Όταν θες να προχωρήσεις, πρέπει να κόβεις τους κάβους.

Να ελαφραίνεις απ’ ό,τι σου έχτισε τείχη και η αναπνοή σου να γίνεται πιο βαθιά.

Μη με ρωτάς τι ήταν. Άνθρωποι, λόγια, καταστάσεις, ακόμα και συνήθειες.

Όλα μπορούν να κόβονται. Για να ξεκινάς το παρακάτω.

Κι αν λαθέψεις; Κι αν δεν εκτίμησες κατά πώς έπρεπε; Ε, καλά! Μην σκιάζεσαι.

Ζήσε την περιπέτεια. Είναι μέσα στο παιχνίδι κι η αταξία.

Κι ο φόβος και το λάθος. Αλλιώς, δεν πας παρακάτω.

Μα είναι τόσο σημαντικό να πας παρακάτω;

Φίλε μου, αν θες να πεις ότι πέρασες από ‘δω κι άφησες ένα μικρό σημάδι απουσίας,

Ναι. Είναι σημαντικό πρωτίστως για σένα.

Πολλοί ήρθαν κι έφυγαν.

Φιέστες, γιορτές, μουσική και χορός. Κάτω από τις μάσκες, κενό.

Διαλέγεις και παίρνεις. Πάντα επιλέγεις. Πάντα είναι στο χέρι σου.

Αν αυτή τη μικρή πέτρα που κρατάς, την πας ένα βήμα παρακάτω.

Τούτο σημαίνει αθανασία.

Η ζωή είναι απλή. Χωρίς οδηγίες χρήσεως.

Αγάπη. Φιλία. Χαμόγελο. Κράτα αυτά γι' αρχή.

Ήδη την έχεις πάει παρακάτω.