Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

Ποιητική Λογιστική


(Στη μνήμη του Ν. Εγγονόπουλου)

Αγουροξυπνημένος ο ουρανός αποζητά μια πρωινή ρουφηξιά.
Τα ψηφία κατρακυλούν κι οι δείκτες μουντοί, καθηλωμένοι.
Ο συνεπιβάτης αναρωτιέται, υπογράφοντας δαπάνες λογισμού.
Μεσημέρι, ποδηγετώ με λαιμαργία τον Κηφισό, αποδρώντας.
Το ποιητικό σου νεύμα μ’ επανακαθορίζει.
Μελετητής πια, αναψηλαφώ τα γραπτά σου.
Δέος κι ευγνωμοσύνη, σε χώρο υποβλητικό κι αγέρωχο.
Λοξοκοιτώ τους πίνακες, οσφραινόμενος τον οίστρο σου.
Αγγίζω τη σκέψη σου, σε ταξίδια ποιητικά.
Μια στάλα καπνού και το μυαλό ιππεύει ξανά στο σύμπαν.
Αναλογίζομαι επαναστάσεις για Ελευθερία και Δικαιοσύνη.
Φτωχός λογιστής με ποιητική, ή ποιητής με πεζή λογική…
Νύχτα, προσμετρώ εικόνες κι απολεσθείσες ταυτότητες.
Μακριά από τα όρια εξουσίας και τα «επιβάλλεται».
Στέκεις εκεί. Σαν άλλος Μπολιβάρ κι ωραίος σαν Έλληνας!
Α.Π.

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

Μεταφορικές κυριολεξίες

 

Συνέλεξα εξισώσεις.

Πείστηκα για την Κυριολεξία.

Διαπίστωσα πορείες αληθινές,

πλην όμως ελλιπείς.

 

Εξέφρασα στοχασμούς.

Πίστεψα στη Μεταφορά.

Κατέληξα σε δρόμους πληθωρικούς,

πλην όμως ανακριβείς.

 

Τα μονοπάτια μού φάνηκαν απάτητα.

Έπλεξαν Μαθηματικά και Λογοτεχνία

Συνόδευσε το μυαλό μου η σύνεση, ενώ

παρότρυνε την ψυχή μου η λαχτάρα.

 

Τα συναισθήματα, ωστόσο,

εκδήλωσαν ανάρμοστη συμπεριφορά.

Μετέβησαν προς συμμόρφωση,

παραμένοντας μόνο τα χρειώδη.

 

Αν θελήσει η Λάχεσις,

θα λοξοδρομήσω.

Οι ατραποί ας μη χαρτογραφηθούν ακόμη.

Δίχως φαντασία, αβάσταχτη η ζωή.

 

Τελικά τα μόνα που τεκμηριώνονται,

είναι η αρχή και το τέλος.

Μερικές ουλές στο σώμα μου

ίσως υπονοήσουν όσα βάδισα.

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2024

Καληνύχτα....



Στα κόκκινα μπαλκόνια της πλατείας,
φωνασκεί μια απόκοσμη δυσοσμία.
Ο ημιθανής χλαμυδοφόρος κοιτά χαμηλά,
αρνείται να σηκώσει το βλέμμα.
Τριάντα τρείς γύπες κυκλώνουν,
-το σάπιο κορμί αναδύει αποφορά
προδιαγεγραμμένη καιρό-
χωρίς ίχνος αιδούς.
Ο όχλος παραληρεί,
ο ληστής υπήρξε αθώος.
Το δήλωσε κι ο θεατρικός δικαστής,
νίπτοντας το μυαλό τους.
Κι η πόλη;
Για μια ακόμη φορά σκοτείνιασε,
δε φώτισαν οι αχτίδες,
έδυσαν, χωρίς ταραντατζούμ.

Ποιητική Λογιστική

(Στη μνήμη του Ν. Εγγονόπουλου) Αγουροξυπνημένος ο ουρανός αποζητά μια πρωινή ρουφηξιά. Τα ψηφία κατρακυλούν κι οι δείκτες μουντοί, καθηλωμέ...