Μάνα μου Ελλάς

 Τυραννισμένη και σωριασμένη στα ερείπιά σου⸳

Αναζητάς μια ρανίδα πορφύρας απ’ τα παιδιά σου.

Συνεχίζεις κάθε μέρα όλο και πιο πολύ να σταλάζεις αίμα.

Προστρέχεις στον κίνδυνό τους,

μια στοργική αγκαλιά για τα λάθη τους.

Στο νεκροκρέβατο της καλοσύνης σου,

έχεις έναν ψίθυρο παρηγοριάς.

Σαν άλλη μάνα απλώνεις συγχώρεση.

Αγνώμονες, στέκονται εμπρός σου με στεφάνια υποκρισίας.

Καπηλευτές στολισμένοι και άκυροι εμπνευστές της ιστορίας σου.

Εκεί στην άκρη της παρωδίας, ένα μικρό παιδί σ’ αγγίζει.

Φτωχοντυμένο και ξυπόλητο τεντώνει το χέρι του.

Κλείνεις τη χούφτα του.

Μια δέσμη ολάνθιστα γιασεμιά μοσχοβολούν στην παλάμη του.

Ένα πλατύ χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπό του σε ένιωσε.

Ευτυχία είναι η μάνα που μοιράζει ψωμί.

Αισιοδοξία είναι ο πατέρας που αγκαλιάζει τα παιδιά του.

Λαμπρή είναι η γη ν’ ανθίζει για όλους.

Δύναμη είναι να πατάς γερά στη γη με συνοδοιπόρους.

Πατρίδα σημαίνει να δεις μια μέρα με καλοσύνη τον κόσμο.

Ζωή γεννιέται, αν αγαπήσεις αληθινά έναν τόπο.

Οκτώβρης

 Σήμερα απόσταξα λίγη μοναξιά. Σκέφτηκα να πιώ μια γουλιά.

Είχε έρθει το τέλος της μέρας κι η κόπωση της οχλοβοής μεγάλη.

Ανέταξα τα σπασμένα μέλη του μυαλού και βυθίστηκα στην απομόνωση.

Άνοιξα την πόρτα να καλωσορίσω τη δροσιά της φθινοπωρινής αυγής.

Το χαμόγελο μιας ξέγνοιαστης Παρασκευής με γέμισε ελπίδα.

Με την οσμή του καπνού να ρουθουνίζει το βράδυ, γεύομαι το ζεστό κρασί.

Πορφυρό, σαν επανάσταση.

Ήταν το γνέψιμο των καρδιακών φίλων που με σήκωσαν από τη μελαγχολία.

Διέκρινα το θολό πρόσωπο του φτερωτού να με καλεί κοντά του.

Ο ύπνος γλυκός και ψυχρός, αναστάτωσε τον νου που αποζητά λίγη ηρεμία.

Άστε με να πλήξω στη γωνιά του εγκεφάλου που γράφει «μην ενοχλείτε».

Επιτέλους Σαββατοκύριακο, όλα τα όνειρα θα γίνουν πράξη.

Λίγος χρόνος να αρμέξω τη μέρα, πριν γυρίσει η σελίδα. Θα τα καταφέρω.

Είμαι αρκετά, ας μείνει οφειλή για την επόμενη φορά.

Προσμένω την αχλή του χειμώνα με ξηρούς καρπούς, για να γλυκάνω τη σκέψη.

Είναι κι αυτή η μαύρη νύχτα που διαρκεί. Σκοτάδι προετοιμασίας.

Όταν πλησιάσει το ξημέρωμα, θέλω να είμαι έτοιμος.

Μόνος. Με παρέα. Με έρωτα. Με ζωή.