Πόσο μου λείπει μια βόλτα στη θάλασσα με φίλους αγαπημένους.
Ψυχοθεραπευτική τσιπουρο....αποκατάσταση.
Ατέλειωτες αναλύσεις και γέλιο, πολύ γέλιο.
Να φτάνει ο καπνός της πίπας μου μέχρι τον ουρανό.
Σαν προσευχή καλοτυχίας για ένα μέλλον αβέβαιο.
Νοσταλγία για όσα έχω ζήσει.
Ελπίδα αυριανών θραυσμάτων, πιο ζωντανή απ' το σήμερα.
Για ένα χαμόγελο πιο ζεστό κι από τον ήλιο.
Γιατί έτσι αντέχεις την αλητεία της ζωής.
Τα "πρέπει" και τα "δήθεν".
Αλλιώς πνίγεσαι. Πνίγεσαι πριν πιεις μια γουλιά.
Δεν αναπνέεις, απλώς κινείσαι αμφίδρομα. Φυτοζωείς σαν ανεμώνη.
Ανάμεσα στις "ατομικές ευθύνες" σου και τα "κατ' εξαίρεση" των άλλων...
