να ορμίσει στα καταπράσινα λιβάδια,
να φεγγοβολήσει σε γιορτές και μαζώξεις,
να γευτεί λευκό και γαλάζιο.
Είναι ο μήνας του κίτρινου και της Λαμπρής.
Κι αν ακόμα ο χειμώνας ξοφλά τα γκρι χρέη του,
κι αν τ’ άνθη δεν έχουν λουλουδιάσει παντού,
καλοκαιρία προμηνύεται, με το πορτοκαλί να κυλά υπέρ της.
Μόνη, σπαρμένη με παπαρούνες και ασπαλάθους,
φροντίζεις να κρύβεσαι στο παχύ στρωσίδι της γης,
να μονολογείς ανέμελα τη ζωή, να ονειρεύεσαι χαμόγελα.
Περίμενε μικρή μου, η άνοιξη είναι μόνο η αρχή.
Νιώσε τη δύναμή της να κυριαρχεί γύρω σου.
Οσμίσου την ορμή των χρωμάτων.
Πότισε τους κάμπους που διψούν.
Μια μωβ σταγόνα στα χείλη σ’ αφυπνίζει.
Άκου ομορφιά μου, ο Απρίλης δε σε ξεγέλασε;
Δεν ήρθε η ώρα για την παλέτα που περιμένεις.
Οι κόκκινες καμπάνες δε σήμαναν ακόμη.
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου