Φλεβάρης

 

Ξεπρόβαλε αργά κι ο Φλέβαρος,

Χωλός, σκυφτός, λιγοστός ανάμεσα

στη χλίδα του Γενάρη και την ανθοφοριά του Μάρτη.

Κρατά κλειστά χαρτιά, έτοιμος πάντα να σ’ εκπλήξει.

Κι αν θες τη μια να του θυμώσεις, την άλλη τον περιγελάς.

Ποτές του δε χαμογελά.

Σκοτεινός, κρυψίνους, μυστικός…

Μήτε πρωί ο σκυθρωπός καφές, μήτε το ψυχρό απόσταγμα το βράδυ

αλλάζουν στον γεροξεκούτη μυαλό και ρότα.

Θα φλεβαρίσει, ετσιθελικά, αποσιωπώντας την εσχατιά της φράσης.

Μη χάνεις την καρτεριά σου.

Σφυρηλάτησε το μέσα σου γιατί έχεις δρόμο ακόμη.

Σχώρνα την ανημπόρια του, χάριν της εαρινής Πανσελήνου.

Θυμήσου! Η ζωή είναι δική σου. Όρισέ την!